Wat ging ze tekeer, storm Eunice. Zij en haar broers Dudley en Franklin hielden Nederland in februari vier dagen in hun greep. Ook op Eigen Hof hielden velen hun adem in; zou alles overeind blijven? Via enkele beheerders kwam al snel het nieuws dat Eunice niet op een kapvergunning heeft gewacht. Zonder pardon velde zij tientallen bomen.
Maar de leden van Eigen Hof krijg je er niet zomaar onder. De dagen na de grote storm werd eensgezind gezaagd, gesjouwd en opgeruimd. Buren hielpen elkaar, materiaal werd uitgeleend en binnen no-time zag het complex er weer piekfijn uit. Loop je nu langs de tuinen, herinnert slechts een enkele boomstronk of een geknakt stukje heg aan een van de heftigste stormen van de laatste vijftig jaar.
Waarom de ene boom een storm moeiteloos trotseert en de ander omver gaat? Tuinder Remco Klein kan diverse oorzaken noemen: “Aan de kluiten zie je de oorzaak: de hoge grondwaterstand op Eigen Hof. De meeste bomen wortelen nu eenmaal niet dieper dan waar zij het water voelen. Een conifeer zou normaal gesproken een diepe penwortel maken, maar dus op onze tuin vaak niet.”
Een andere oorzaak van de kwetsbaarheid van sommige bomen is het nooit teruggesnoeid worden. Remco: “Er is dan gewoon teveel boom ten opzichte van het tegengewicht, de kluit.”
Wat een experiment hem ook leerde, is dit: “Op de boerderij waar ik werkte, kweekten we grote aantallen zonnebloemen. Bij wijze van test bonden we de helft van de planten op, de rest niet. Bij de eerste stevige storm, bleken de niet-opgebonden exemplaren veel standvastiger. Zij hadden veel meer houtachtige substantie aangemaakt dan de ‘softies’ die een steuntje hadden. Met bomen is het net zo, groeien ze te beschut op, dan zijn ze uiteindelijk minder sterk.” Omdat op ons complex – gelukkig!- vrij veel bomen staan, groeien sommigen heerlijk op in de luwte van hun soortgenoten en vergeten dan op eigen wortels te gaan staan.