De toon van Wolf

K R O O N G E T U I G E   2

Daar sta je dan in het tuinhuis van je moeder tussen een stapel houten vloerdelen de blues te spelen. 

Het is volop corona-tijd en de muzieklessen worden op afstand gegeven.

Op de muziekstandaard ligt naast het lesboek ook een telefoon waarmee de docent èn auteur van het lesboek, luistert en aanwijzigingen geeft.

Voor iemand die een jaar geleden nauwelijks wist wat een saxofoon was, maakt Wolf grote stappen.

In korte tijd heeft de elfjarige saxofonist een opvallend volwassen toon ontwikkeld. En toon is voor een muzikant alles. Toon is het snijpunt waar aanleg, techniek, persoonlijkheid  en hard werken samenkomen tot een hoorbaar resultaat. Toon is de unieke, persoonlijke handtekening van een muzikant.

De rauwe geluiden aan het begin van zijn korte muzikantenbestaan hebben plaatsgemaakt voor aangename klanken die met opmerkelijke souplesse worden geblazen. Zijn inzicht in muziektheorie en notenkennis gaan hand in hand met de ontwikkeling van zijn toon. De altijd lastige zigeunertoonladder heeft inmiddels geen geheimen meer voor hem. Hij heeft onmiskenbaar talent. Dat vindt zijn docent ook. Een muziekopleiding bij Codarts is een reële mogelijkheid.  

Tot die tijd zal hij nog flink moeten oefenen. Blázen, Wolf, blázen ….!